مهندس سحابی چشم از جهان فرو بست . این خبری بود که توسط چند تن از دوستان برایم ارسال شد.
با تمام زاویه فکری و اختلاف شدید ایدولوژیکی که با سحابی داشتم بر خود لازم دیدم به پاس شش دهه کوشش همراه با سلامت نفس و حضور در صحنه برایش بنویسم .
13 ساله بودم که با دومین نشریه سیاسی زندگی خود آشنا شدم( نخستین آن گزارش بود) دوهفته و گاه یکماه منتظر می ماندم تا (( ایران فردا )) چاپ شود ،به سرعت آن را تهیه می کردم و درهمان جا شروع به مطالعه می کردم . معمولا بخش های تحلیلی ایران فردا را در مدرسه و سر کلاس می خواندم تا کمتر اراجیف معلمها گوشم را بیازارد.
ایران فردا را از هفده سال پیش آرشیو نمودم امروز که می خواستم نخسین شماره ای که تهیه کرده بودم را در تارنگار خود بگزارم دیدم آن را ندارم یادم افتاد در سال گذشته این مجله نیز جزو وسایلی بود که پس از دستگریم (سال گذشته) از خانه ما بردند و باز نگرداندند....
بسیار سخت است که در فضای آلوده سیاسی موجود سالم بمانی واخلاقیات را سرلوحه عمل خود قرار دهی اما مهندس سحابی در این فضا چنین کرد و این کار کمی نبود سحابی در شرایط خفقان نیمه اول دهه 70 ایران فردا را منتشر می کرد و از آن نشریه به عنوان تریبون مخالفین درون مرز استفاده کرد و این هم کار کمی نبود ......
به روان و یاد و خاطره اش می گویم بدرود صاحب امتیاز ابدی ایران فردا
