نزدیک شدن به زمان انتخابات صرف نظر از محتوای آن در میان جناحهای حکومتی توقع طبیعی برای یک فرصت بیرونی در راه رسیدن به مصادر قدرت ایجاد میکند. در زمانیکه عرصه از نیروهای آزادیخواه و ملی به واسطه شرایط اختناق حاکم خالی است و در حالیکه اصلاح طلبان حکومتی از قدرت رانده شده اند این اهتمام جویی اینک در میان طیف اصولگرایان رخ مینماید. اصولگرایان شامل طیفی از نقیضین سیاسی هستند که اختلافاتی سخت جدی با هم دارند یکی از شاخصه های اختلاف میان آنها وحدت شکنی است اینان که فاقد قرابت مواضع با یکدیگرند تنها در برخی حوزه های مالی که محل انتفاع و حق ارتفاق شان است با یکدیگر تعاملی روشی دارند. ناسازه ذاتی طیف اصولگرا باعث گردید که در بزنگاه سیاسی دچار غفلت و سقوط شوند در حقیقت عطف کلام در خصوص اصولگرایان اینست که آنها فاقد بستری ملی با رویکردی مردم نهادند و بدون اینکه در صدد چاره جویی و رفع این خصیصه ناروا باشند و خط و جهت را به سمت اثر بخشی برای مردم و استمرار خدمت معیار و ملاک قرار دهند در جهتی کاملا باژگون حرکت میکنند. طیف اصولگرا به عدم اقبال عمومی در سطح جامعه آگاهی دارد و در صدد است این انزوا را با ظرافتی کاذب ازاد کند از این رو با فضا سازی های سیاسی در ابعاد کلان قصد دارد فضای رقابتی را به جامعه القاء و مشارکت حداکثری مردم را از آن استحصال نماید از این میان ترفه ای هم در میان کنشگران سیاسی می بندد از این جهت که با جلوه نمایی کسب منافع برای فعالین دور مانده از ارکان قدرت سعی در کشاندن آنها به عرصه اظهار نظر در مسیر تمجید از عقاید خود را دارد. البته تا کنون این روشها چیزی از انزوای داخلی آنها نکاسته است.
